Αν κάποιος είχε να ρίξει μια μόνο ματιά στον κόσμο θα έπρεπε να αντικρύσει την Κωνσταντινούπολη! ( Κ.Κ.)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

Ό,τι ή ότι;

Της Ουρανίας  Κατσαμάκα -  Φιλολόγου
Ίσως για κάποιους το σημερινό άρθρο να φανεί ότι διευκρινίζει τα αυτονόητα (ή αλλιώς «κομίζει γλαύκα ες Αθήνας»), για κάποιους άλλους όμως οι διαφορές των λέξεων είναι δυσδιάκριτες.

Γραμματική:

Και οι δύο λέξεις εισάγουν δευτερεύουσες προτάσεις, ο μεν σύνδεσμος ότι εισάγει ειδικές (δηλαδή προτάσεις που συμπληρώνουν ρήματα που σημαίνουν «λέω, αναφέρω, θεωρώ, πιστεύω» κ.ά.) και η αναφορική αντωνυμία ό,τι εισάγει αναφορικές (χωρίς συγκεκριμένα εισαγωγικά ρήματα, με μεγάλη ποικιλία ωστόσο).
Παραδείγματα :
Θέλω να ξέρω (γνωρίζω, υποθέτω, θεωρώ) ότι θα με υποστηρίξεις.
Θέλω να ξέρω ό,τι γνωρίζεις για την υπόθεση.
Διευκρίνιση:
Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να διακρίνετε τη διαφορά μεταξύ των δύο, να έχετε υπόψη σας ότι το ειδικό ότι μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με τον ειδικό σύνδεσμο πως (π.χ. Θέλω να ξέρω πως θα με υποστηρίξεις), ενώ το αναφορικό ό,τι μπορεί να αντικατασταθεί από τη φράση «αυτό το οποίο» (π.χ. Θέλω να ξέρω αυτό το οποίο γνωρίζεις για την υπόθεση).
Η λέξη οποίο παραπέμπει άμεσα στην αναφορική σημασία του ό,τι (να μην ξεχνάμε το κόμμα μετά το ό, χρησιμοποιείται άλλωστε γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, για να διακρίνει τα δύο ομόηχα).
Το κόμμα δεν είναι απαραίτητο στη λέξη οτιδήποτε, καθώς εκεί δεν υπάρχει περίπτωση σύγχυσης μεταξύ των δύο, αυτή η λέξη εισάγει πάντα αναφορικές προτάσεις.
Πηγή : www.asxetos.gr

Καινούργιος ή καινούριος ;

Της Ουρανίας  Κατσαμάκα -  Φιλολόγου
Οι δύο τρόποι γραφής αυτής της λέξης δεν είναι τόσο εύκολο να διακριθούν. Η διαφορά τους είναι φυσικά το ‘γ’, το οποίο ακούγεται και στις δύο περιπτώσεις στην προφορά της λέξης [kenurjos], αλλά στην πρώτη περίπτωση γράφεται κιόλας, ενώ στη δεύτερη όχι. Η λέξη προέρχεται από το καινουργής (καινός + έργο) της αρχαίας ελληνικής· αυτή ακριβώς η ετυμολογία υποστηρίζει τη γραφή με ‘γ’. (λεξικό Μπαμπινιώτη). Ωστόσο, υπάρχουν και άλλες λέξεις της νέας ελληνικής που προφέρονται με ένα ‘γ’ όταν το ‘ι’ τους προφέρεται ως ημίφωνο και όχι ως φωνήεν, γι’ αυτό και το λεξικό Τριανταφυλλίδη υποστηρίζει τη γραφή χωρίς ‘γ’ (όπως και το καθάριος γράφεται χωρίς ‘γ’ και όχι ως καθάργιος). Για να πάρουμε και μια τρίτη γνώμη (μήπως και καταλήξουμε κάπου), το λεξικό Κριαρά προτιμά τη γραφή ‘καινούργιος’ και πάλι λόγω της ετυμολογίας της λέξης.
Συνοψίζοντας: Επιλέγετε όποια γραφή επιθυμείτε εφόσον ξέρετε τα επιχειρήματα υπέρ της μιας ή της άλλης γραφής, όμως σας προτείνω τη γραφή με ‘γ’, για να θυμόμαστε και την προέλευση της λέξης.

Πηγή : www.asxetos.gr





Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Ψήφισμα 24-3-10 Συνδέσμου Εφεδρων Αξ/κών Ν. Σερρών για τις παρελάσεις

Συντάχθηκε από την ΣΕΑΝ Σερρών

Στοά Δημαρχείου (Μεραρχίας 1), Σέρρες, τηλ. 2321022057

Με αφορμή την Επέτειο της Εθνικής μας Παλιγγενεσίας και το ανακύψαν μείζον κατά την άποψή μας ζήτημα του επίσημου εορτασμού της επετείου της 25ης Μαρτίου 1821, επιθυμούμε να διατυπώσουμε την άποψή μας, σημειώνοντας εξ αρχής ότι αντιλαμβανόμαστε ότι έχουμε ως Έφεδροι Αξιωματικοί και ως Σύνδεσμος Εφέδρων Αξιωματικών, ρόλο και λόγο ευρύτερα κοινωνικό, πολιτιστικό και προπάντων Εθνικό. 
Στις δύσκολες μέρες της ποικιλώνυμης φωτιάς και του υλιστικού μηδενισμού που διερχόμαστε, πυκνώνουν οι φωνές για κατάργηση των παρελάσεων, από ποιά άραγε φρονήματα ψευτοπροοδευτισμού και ύπουλου φραγκολεβαντινισμού διακατέχονται όλοι αυτοί που ζητούν την κατάργησή τους; Οι παρελάσεις επιβάλλεται να παραμείνουν και να αναβαθμισθούν, όπως τους αξίζει, διότι αισθητοποιούν στη σημερινή πεζή πραγματικότητα τη μακραίωνη πορεία του Ελληνισμού και τη συμμετοχή των παιδιών και των νέων, για να διατηρηθεί αδούλωτη η ελληνική ψυχή. Φτάνουν μέχρι τα βάθη των αιώνων της Φυλής μας, στην πομπή των Παναθηναίων. Ανασταίνουν τον όρκο των εφήβων: «Ου καταισχυνώ όπλα τα ιερά... Και ιερά τα πάτρια τιμήσω».
Μας μεταφέρουν στον τύμβο του Μαραθώνα, που εδώ και 2.500 χρόνια σκεπάζει τους μαραθωνομάχους νέους 20-30 ετών· ανάμεσά τους και κείνο το δεκάχρονο παιδί από τις Πλαταιές, που άφησε την αγκαλιά της μάνας, για να πέσει στην αγκαλιά της μάνας πατρίδας, προβάλλοντας αντίσταση στον βάρβαρο πέρση εισβολέα. Ζωντανεύουν ενώπιόν μας τους «παίδας του Μυροβλύτου», τα κατηχητόπουλα δηλαδή του ιερού ναού του Αγίου Δημητρίου, τα οποία το 1185 μ.Χ. υπό την καθοδήγηση του αρχιεπισκόπου της πόλεως αγίου Ευσταθίου, αν και ήσαν «ψιλοί όπλων οι πολλοί», πρόβαλαν σθεναρή αντίσταση στα τείχη της Θεσσαλονίκης και «ηνδραγαθίζοντο» κατά των Νορμανδών, που με πολυπληθή στρατό και στόλο είχαν πολιορκήσει την πόλη, όπως διασώζει στο έργο του «Ιστορία της αλώσεως της Θεσσαλονίκης υπό των Νορμανδών» ο ιερός συγγραφέας. Χαιρετούν τον Ιερό Λόχο των σπουδαστών, οι οποίοι προστρέχοντας στο σάλπισμα της Εθνεγερσίας θυσίασαν τη ζωή τους στο Δραγατσάνι της Μολδοβλαχίας. Ενασμενίζονται με τις ηρωικές μορφές αγοριών και κοριτσιών του Μακεδονικού Αγώνα. Και πορεύονται εμπνεόμενοι από τους μαθητές πρωταγωνιστές του Κυπριακού Έπους του 1955-59, με κορυφαίο ανάμεσά τους τον 18χρονο Ευαγόρα Παλληκαρίδη. Κάθε φορά που παρελαύνουν τα Ελληνόπουλα, εκείνους τους ένδοξους αγώνες τιμούν. Στοιχίζονται «τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι».Οι παρελάσεις είναι το αμάραντο στεφάνι που καταθέτει η εκάστοτε νέα γενιά στους συνηλικιώτες της του ένδοξου θερμουργού παρελθόντος· αποτελούν έκφραση τιμής και ευγνωμοσύνης για τη διαιώνια πάλη στα μαρμαρένια αλώνια, προκειμένου να επιβιώσει ο Ελληνισμός. Αθήνα, 28 Οκτωβρίου 1942. Οι φοιτητές αποβραδίς έστησαν σημαίες ψηλά στις κορφές των δένδρων και κόλλησαν στα κέντρα προκηρύξεις. Ανήμερα κατά τις 10 το πρωί ένα μελισσολόι ξεχύθηκε προς τον Άγνωστο Στρατιώτη· προπορεύθηκαν καροτσάκια αναπήρων και ξεδιπλώθηκαν ελληνικές σημαίες, ενώ χιλιάδες στόματα έψαλλαν τον εθνικό ύμνο. Οι Ιταλοί τους επιτέθηκαν, τους πυροβόλησαν και ακολούθησε ένας άδοξος πόλεμος. Πολλοί από τους διαδηλωτές οδηγήθηκαν στα νοσοκομεία και άλλοι στη φυλακή, σημειώνει ο Ζαλοκώστας στο «Χρονικό της σκλαβιάς». Αμμόχωστος, 7 Φεβρουαρίου 1956. Πέφτει νεκρός ο πρώτος μαθητής Πετράκης Γιάλλουρος από το Ριζοκάρπασο, τελειόφοιτος και σημαιοφόρος του ελληνικού Γυμνασίου Αμμοχώστου, από τα πυρά άγγλου δεκανέα κατά τη διάρκεια διαδήλωσης σε δρόμο των Βαρωσίων. Τελευταίες του λέξεις η ενωτική ζητωκραυγή. Λευκωσία, 23 Μαΐου 1956. «...Μαθήτριαι Μέσης Παιδείας έρχονται εις σύγκρουσιν με ωπλισμένους στρατιώτας, τους λιθοβολούν... Γίνεται μάχη περί την σημαίαν,... όταν έλθουν να τους την πάρουν», μαρτυρεί σε επιστολή του ο χωρεπίσκοπος Σαλαμίνος Γεννάδιος. Εν σωτηρίω έτει 2008. Όλη η χορεία των ηρώων ξανατραυματίζεται και ξανασκοτώνεται κάθε φορά που όχι αλλόφυλοι, αλλά συν-Έλληνες αμφισβητίες αξιών και θεσμών στρέφουν τα πυρά τους κατά του θεσμού των παρελάσεων και των εθνικών επετείων. Σήμερα, που ο οδοστρωτήρας της παγκοσμιοποιήσεως απειλεί να πολτοποιήσει την εθνική μας υπόσταση, καλούνται τα παιδιά μας να παρελάσουν δίνοντας τον καλύτερο εαυτό τους. Νεολαία που τιμά τους ήρωες νεκρούς καταξιώνει η ίδια την ύπαρξή της. Αντίθετα, νεολαία που ασεβεί και χρησιμοποιεί τις παρελάσεις ως λόγο διαμαρτυρίας προδιαγράφει δυσοίωνο το μέλλον της. Αλλά σε τι ευθύνονται τα παιδιά μας, τη στιγμή που εμείς οι μεγάλοι -γονείς και δάσκαλοι- δεν τους μάθαμε τι και γιατί γιορτάζουμε; Δεν τα θρέψαμε δυστυχώς με Κανάρη, Μελά, Δαβάκη αλλά με Χάρι Πότερ, ufo και metallica. Δεν τους δώσαμε ούτε ένα ζευγάρι μεταχειρισμένα ιδανικά, για να μπορούν να πορευθούν αξιοπρεπώς στη ζωή τους. Έτσι, «η δόξα των προπατόρων φωτίζει περιπλέον την ασχημία των τέκνων, αν αυτά είναι άτιμα η αμέριμνα φιλοτιμίας», τονίζει ο θαυμαστής και βιογράφος του Κολοκοτρώνη Γ. Τερτσέτης. Ε. Α 
Μήπως τελικά η οικονομική κρίση είναι ΠΡΟΣΧΗΜΑ για να καταστρέψετε το αγνό πατριωτικό φρόνημα του λαού μας; Αν στο ερώτημα αυτό λέτε  όχι, απαντήστε τότε ΓΙΑΤΙ ;
Σας πείραξαν οι δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου στις Πρεσβείες, και δεν σας πείραξαν τα πολυδάπανα ταξίδια των «διπλωματικών» σας αποστολών;
Σας πείραξε που προσφέρθηκαν δωρητές για τις παραπάνω δεξιώσεις, για να προλάβουν μην γίνουμε ρεζίλι παγκοσμίως, ούτε να πληγώσουμε τον απόδημο ελληνισμό; Μήπως τελικά δεν ήταν η οικονομική κρίση;
Σας πείραξαν οι πτήσεις του Αγίου Φωτός στα ακριτικά νησιά μας, που βρίσκονται στο Σκοτάδι της κρατικής εγκατάλειψης;
Σας πείραξαν τα αρνιά του Πάσχα μέσα στα Στρατόπεδα, με τα οποία θα χαίρονταν οι στρατιωτικοί με τις οικογένειές τους; Μηπώς εσείς δεν πολυθέλατε να πάτε για να τσουγκρίσετε αυγά ως χριστιανική συνήθεια; 
Σας πείραξαν οι Εύζωνοι, που κατά την 25η Μαρτίου κάνουν την Ελληνική ομογένεια στην Αμερική να δακρύζει ;
Σας πείραξε να συμμετέχουν τα πεζοπόρα τμήματα για λίγα μέτρα στην τοπική παρέλαση του Λιτοχώρου; Ποια επιβάρυνση θα έκαναν στον προϋπολογισμό ;
Σας ενόχλησαν τα χιλιάδες άξια στελέχη του στρατεύματος και καταφέρνετε τώρα να τους διώχνετε, φοβίζοντάς τους με οικονομικές περικοπές, ενώ έχουμε οξύτατους εθνικούς κινδύνους; 
Σας πείραξαν οι εξατμίσεις των αρμάτων στις παρελάσεις και δεν σας πείραξε η ρύπανση και η βαρύτατη οικολογική επιβάρυνση πλαστικού από τις δεκάδες καρναβαλικές παρελάσεις;
Σας πείραξε ακόμη και για «συμβολικούς», όπως αλλού λέτε, λόγους, να παρελαύνει έστω το 1/3 των μηχανοκινήτων στις δύο μεγάλες Παρελάσεις;
Κατά βάθος γνωρίζετε ότι τα παραπάνω είναι «πενταροδεκάρες» μπροστά στα τεράστια ποσά που αφήνετε να σπαταλώνται.
Το θέμα είναι εξαιρετικά σοβαρό ιδίως σε συνθήκες κρίσης το Έθνος μας ψάχνει να γαντζωθεί και πάλι στις παραδοσιακές αξίες και τα ιδανικά του προκειμένου να εξέλθει κατά το δυνατόν αλώβητο από την ποικιλώνυμη κρίση που διερχόμαστε. Τούτο πρέπει να γίνει αντιληπτό απ’ όλους, άρχοντες και αρχομένους, οι πρώτοι δε οφείλουν έστω και την «ενδεκάτη» ώρα  να επανορθώσουν το πληγωμένο ελληνικό φιλότιμο, πριν ξεσπάσει η οργή του Ελληνικού Λαού. Όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι όσο πιό υποχωρητικοί ήμαστε, ούτε οι «φίλοι» μάς εκτιμούν, ούτε οι εχθροί μάς φοβούνται.
Σέρρες 24 Μαρτίου 2010
Για το Δ.Σ. του ΣΕΑΝ Σερρών
Ο Πρόεδρος
Βασίλειος Ν. Κατιρτζόγλου

Δείτε επίσης και:            
17 ερωτήματα προς την Πολιτική Ηγεσία των ΕΔ:
                                    Πρόσχημα τα οικονομικά μέτρα να διαλύσετε το Έθνος ;
Κοιτάξτε  πως οι Τούρκοι βρίσκουν λεφτά και τονώνουν το εθνικό τους φρόνημα :
Εσείς γιατί εξουθενώνετε το φρόνημα του Ελληνικού Λαού;
Κοιτάξτε την διαφορά στην στάση των συνωνύμων πολιτικών : 
Βενιζέλος Ελευθέριος: «θεωρώ την συνθήκην της Λωζάννης ως  οριστικόν  διακανονισμόν μεταξύ των δύο  κρατών του εδαφικού αυτών καθεστώτος»
Βενιζέλος  Ευάγγελος:   «Όχι στις αναχαιτίσεις των τουρκικών α/φ    σε βάθος 6 νμ στον ε.ε.χ. !»
Ήλθε η ώρα  να απαντήστε με ειλικρίνεια:
Μήπως τελικά η οικονομική κρίση είναι ΠΡΟΣΧΗΜΑ για να καταστρέψετε το αγνό πατριωτικό φρόνημα του λαού μας;
Αν τολμήσετε και πείτε όχι, απαντήστε τότε ΓΙΑΤΙ ;
Σας πείραξαν οι δεξιώσεις για την 25η Μαρτίου στις Πρεσβείες, και δεν σας πείραξαν τα πολυδάπανα ταξίδια των «διπλωματικών» σας αποστολών;
Σας πείραξε που προσφέρθηκαν δωρητές για τις παραπάνω δεξιώσεις, για να προλάβουν μην γίνουμε ρεζίλι παγκοσμίως, ούτε να πληγώσουμε τον απόδημο ελληνισμό; Μήπως τελικά δεν ήταν η οικονομική κρίση;
Σας πείραξαν οι πτήσεις του Αγίου Φωτός στα ακριτικά νησιά μας, που βρίσκονται στο Σκοτάδι της κρατικής εγκατάλειψης;
Σας πείραξαν τα αρνιά του Πάσχα μέσα στα Στρατόπεδα, με τα οποία θα χαίρονταν οι στρατιωτικοί με τις οικογένειές τους; Μηπώς εσείς δεν πολυθέλατε να πάτε για να τσουγκρίσετε αυγά ως χριστιανική συνήθεια; 
Σας πείραξαν οι Εύζωνοι, που κατά την 25η Μαρτίου κάνουν την Ελληνική ομογένεια στην Αμερική να δακρύζει ;
Σας πείραξε να συμμετέχουν τα πεζοπόρα τμήματα για λίγα μέτρα στην τοπική παρέλαση του Λιτοχώρου; Ποια επιβάρυνση θα έκαναν στον προϋπολογισμό ;
Σας ενόχλησαν τα χιλιάδες άξια στελέχη του στρατεύματος και καταφέρνετε τώρα να τους διώχνετε, φοβίζοντάς τους με οικονομικές περικοπές, ενώ έχουμε οξύτατους εθνικούς κινδύνους; 
Σας πείραξαν οι εξατμίσεις των αρμάτων στις παρελάσεις και δεν σας πείραξε η ρύπανση και η βαρύτατη οικολογική επιβάρυνση πλαστικού από τις δεκάδες καρναβαλικές παρελάσεις;
Σας πείραξε ακόμη και για «συμβολικούς», όπως αλλού λέτε, λόγους, να παρελαύνει έστω το 1/3 των μηχανοκινήτων στις δύο μεγάλες Παρελάσεις;
Κατά βάθος γνωρίζετε ότι τα παραπάνω είναι «πενταροδεκάρες» μπροστά στα τεράστια ποσά που αφήνετε να σπαταλώνται. Ερωτάσθε:
Γιατί δεν αυξάνετε πάλι τη θητεία των στρατευσίμων, ώστε να εξοικονομηθεί ένα τεράστιο ποσό από την μισθοδοσία των ΕΠΟΠ;
Γιατί δεν ενισχύετε την ελληνική βιομηχανία και έρευνα όπλων, αντί λ.χ. να αποσύρετε το ΑΡΤΕΜΙΣ 30;
Γιατί δεν καταργείτε δια παντός τίς τεράστιες μίζες στις προμήθειες οπλικών συστημάτων; Γιατί μισθοδοτείτε πλήθος συμβούλων;
Γιατί δεν κάνατε έγκαιρα έντονη διπλωματική εκστρατεία σε όλους τους διεθνείς οργανισμούς και ξοδεύονται περί τα 20.000.000 ευρώ το χρόνο για αναχαιτίσεις ΕΕΧ; Γιατί φθάσατε να φοβάστε την Τουρκική αδιαλαξία και δώσατε εντολή να μην αναχαιτίζονται τα αεροσκάφη τους στα 6 ν.μ. ή στόν 25ο μεσημβρινό; Θέλετε μετά από λίγο να τα δείτε πάνω από την Ακρόπολη να μας φωτογραφίζουν, να ανιχνεύουν ορυκτό πλούτο ή να μας ψεκάζουν;
Γιατί δεν μπαίνετε στον κόπο να ανακυκλώσετε το τεραστίας ποσότητας παλαιό πολεμικό υλικό;
Γιατί δεν κάνετε ολοκληρωμένο εξορθολογισμό των δαπανών οργάνωσης, συντήρησης και προμηθειών των Στρατοπέδων;
Γιατί πληρώνετε μέχρι και ΕΝΟΙΚΙΟ κατοικίας στους «αντιρρησίες συνείδησης», αντί να τους ξαναβάλετε μέσα στα στρατόπεδα να κάνουν όλες τις αγγαρείες, ώστε να γλυτώσετε χρήματα υπηρεσιών πολιτικού προσωπικού; Μήπως τα δικαιώματά τους είναι ισχυρότερα από των στρατιωτών και από την οικονομική και ηθική καταρράκωση του Λαού;
 Δεν το καταλαβαίνετε, ότι όσο πιό υποχωρητικοί είστε, ούτε οι «φίλοι» σάς εκτιμούν, ούτε οι εχθροί σάς φοβούνται ;
Καλείστε, έστω και την «ενδεκάτη» ώρα  να επανορθώσετε το πληγωμένο ελληνικό φιλότιμο,
πριν ξεσπάσει η οργή του Ελληνικού Λαού !

πηγή: http://www.tideon.org/

Σάββατο 27 Μαρτίου 2010

Οι πολεμούντες την Ελληνική ιστορία


του Στρατή Ανδριώτη
 
Την ίδια στιγμή που γράφονται από πολλούς, ιδίως ξένους, λόγιους και ιστορικούς της εποχής μας, αλλά και των προηγούμενων περιόδων, πολλά σπουδαία συγγράμματα και προβάλλεται σε όλο τον κόσμο εξυμνούμενη η σπουδαιότητα του μακραίωνου πολιτισμού του Βυζαντίου, υπάρχουν και μερικές ρυπαρές «αρθρογραφίες» που έχουν ως σκοπό να μειώσουν την σημαντικότητα της ελληνοχριστιανικής αυτοκρατορίας, την οποία και εμείς οι Έλληνες δεν έχουμε εκτιμήσει όσο θα έπρεπε, πλανώμενοι από προπαγανδιστικές επιρροές, προερχόμενες εκ της Δύσεως. Οι Δυτικοί οι οποίοι επειδή κατακτήθηκαν και αλλοτριώθηκαν από τους Φράγκους κυρίως, δεν επιδέχονται ότι οι Έλληνες ήταν αυτοί που στην Ανατολή συνέχισαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και ότι αυτό που ξεκίνησε ο Μέγας Αλέξανδρος και παρέλαβαν οι Ρωμαίοι, το διέσωσαν οι Έλληνες Χριστιανοί ακόμα και μέσα στην τουρκοκρατία. Η Ρωμανία ή αλλιώς Νέα Ρώμη, μετονομασθείσα σε Βυζάντιο μετά την άλωση από τους Τούρκους, λαμβάνει χώρα ως συνέχεια της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας που αφού εκχριστιανίσθηκε και εξελληνίσθηκε απόλυτα, συνεχίσθηκε πολεμούμενη όσο καμία άλλη.
Δυστυχώς, διάφοροι ευκαιριακοί και ανιστόρητοι, μερικές φορές και «μισθωτοί» διαστρεβλωτές της Ελληνικής ιστορίας, προσπαθούν να πείσουν χωρίς επιχειρήματα ότι οι Βυζαντινοί δεν ήταν Έλληνες. Αυτός είναι ο καημός τους. Και μας θυμίζουν κάποιους Τούρκους ξεναγούς που όταν δείχνουν στους τουρίστες τα Ελληνικά μνημεία στη «χώρα» τους, και ερωτώνται ποιών έργα είναι τα παρουσιαζόμενα, απαντούν ότι είναι των Βυζαντινών, και όταν ξαναερωτηθούν τι ήταν οι Βυζαντινοί, λένε ότι είναι κάποιοι που ήρθαν εξ Ανατολών, δηλαδή από το υπερπέραν! Κάτι σαν εξωγήινοι. Και όταν κάποιοι πιο παρατηρητικοί και διαβασμένοι τουρίστες τους πουν ότι τα γράμματα πάνω στα μνημεία που τους δείχνουν είναι ελληνικά, οι ονομασίες πόλεων, χωριών και τοποθεσιών είναι ελληνικές, τότε οι «γείτονες» αλλάζουν κουβέντα. Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Αν και δεν χρειάζεται να ψάχνουμε επιχειρήματα για να αποδείξουμε τα αυτονόητα, αξίζει όμως να παρατηρήσουμε μια μεγάλη και αποστομωτική αλήθεια που απορρέει μέσα από την παράδοση της Εκκλησίας. Αυτές τις ημέρες, παρακολουθήσαμε την κατανυκτική Ακολουθία του Ακαθίστου Ύμνου, που ψάλθηκε σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες και μαζί διαβάσθηκαν οι Χαιρετισμοί στην Παναγία. Οι σκέψεις που διαπερνούν τον καθένα, πέραν της πνευματικής πληρότητας, είναι ότι ο Ακάθιστος Ύμνος ψάλθηκε για πρώτη φορά τον 7ο αιώνα, ως ευχαριστία προς την Παναγία που έσωσε την Κωνσταντινούπολη από τους Πέρσες και τους Σκύθες, αργότερα και από Αγαρηνούς, Σαρακηνούς. Ο θεσπέσιος αυτός Ύμνος γράφθηκε στην Ελληνική γραφή και ψάλθηκε στην Ελληνική γλώσσα. Ενίοτε δε, ψάλλεται απαράλλακτα και αδιαλείπτως από τον 7ο αιώνα μέχρι σήμερα και διαβάζεται στην ίδια Ελληνική γλώσσα και γραφή, οι μεν κανόνες του Ακαθίστου Ύμνου τις πέντε πρώτες Εβδομάδες των Νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, και οι ειρμοί αυτών των κανόνων ψάλλονται και ως Καταβασίες σε διάφορες περιόδους όλου του έτους, και ως προσόμοια κανόνων Αγίων (βλ. Όρθρους), οι δε Χαιρετισμοί διαβάζονται καθημερινά καθ’ όλο το έτος συμπεριλαμβανόμενοι στο μικρό Απόδειπνο. Αφού λοιπόν χρησιμοποιείτο στην Βυζαντινή αυτοκρατορία η Ελληνική γλώσσα και γραφή, και σχεδόν όλοι οι αυτοκράτορες και οι Πατριάρχες ήταν Έλληνες, ο στρατός Ελληνικός, καθώς και οι νόμοι, οι συνήθειες, ο πολιτισμός, τότε γιατί πρέπει να ζορίζονται κάποιοι να αποδείξουν κάτι που δεν υφίσταται. Υπάρχουν τόσα και τόσα βιβλία μεγάλων συγγραφέων, που αποδεικνύουν περίτρανα ότι από τον 7ο αιώνα η αυτοκρατορία ήταν καθαρά Ελληνική. Και οι κατοικούντες την βυζαντινή επικράτεια λεγόντουσαν Ρωμηοί και ο πολιτισμός τους Ρωμηοσύνη, όπου η λέξη Ρωμηός έχει μέχρι και σήμερα την έννοια του Ορθοδόξου Έλληνα.
Γιατί λοιπόν, τους έχει πιάσει μερικούς η μανία και προσπαθούν να καταργήσουν, να αλλοιώσουν και να εξαφανίσουν την Ελληνική ιστορία, ειδικά όταν πέφτει στην αντίληψή τους ότι ο Ελληνισμός και ο Χριστιανισμός συμπορεύονται από κοινού;
πηγή: http://stratisandriotis.blogspot.com/

Τετάρτη 28 Οκτωβρίου 2009

1940 και Εκκλησία



του Μηνά Κασιμάτη

Ο Οκτώβριος, είναι κυρίως συνυφασμένος, για εμάς τους Έλληνες, με το περιβόητο «Όχι!» και την ηρωική αντίσταση των Ελλήνων κατά των αλλοφύλων εισβολέων, που για άλλη μια φορά, υπερασπίστηκαν τα ιερά και τα όσια της Πατρίδος, όπως κάνανε αδιακόπτως από τα αρχαία χρόνια!

Τα ιστορικά γεγονότα -λίγο έως πολύ γνωστά- επί της ουσίας ξεκινάνε με τον άνανδρο τορπιλισμό της σημαιοστολισμένης «Έλλης» έξω από το λιμάνι της Τήνου....... ανήμερα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στις 15 Αυγούστου του 1940, γύρω στις 8.30 το πρωί. Είχε ήδη θιγεί η εθνική και θρησκευτική αξιοπρέπεια των Ελλήνων!

Αν και επισήμως δεν ανακοινώθηκε, όλοι ήξεραν πως, πίσω από αυτήν την ιταμή επίθεση, κρύβονταν οι Ιταλοί. Τούτο έγινε σαφές, δύο μήνες περίπου αργότερα, τις πρώτες πρωινές ώρες της 28ης Οκτωβρίου του 1940, όταν δηλαδή ο Ιταλός Πρέσβης Εμανουέλε Γκράτσι επισκέφτηκε απροειδοποίητα στο σπίτι του τον Έλληνα Πρωθυπουργό Ιωάννη Μεταξά και του επέδωσε ιδιοχείρως τελεσίγραφο της Κυβερνήσεως της Χώρας του, με το οποίο απαιτούσε την ελεύθερη διέλευση του Ιταλικού στρατού από την Ελληνοαλβανική μεθόριο. Στο άκουσμα των ιταλικών αξιώσεων, η άρνησις του Πρωθυπουργού, υπήρξε άμεσος και σαφής: «Alors, c'est la guerre», που στα γαλλικά σήμαινε «Λοιπόν, έχουμε πόλεμο»!

Γράφει λιτά και περιεκτικά, ο Μεταξάς στο ημερολόγιό του:

«Νύχτα στις 3 με ξυπνούν. Ερχεται ο Γκράτσι - Πόλεμος - Ζητώ Νικολούδη Μαυρουδή - Αναφέρω Βασιλέα - Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας - Κατεβαίνω στις 5 - Υπουργικόν Συμβούλιον - Ολοι πιστοί και Μαυρουδής - Ολοι πλήν Κύρου - Βασιλέυς περιφορά μαζί του - Φανατισμός του λαού αφάνταστος - Μάχαι στα σύνορα Ηπείρου - Βομβαρδισμοί - Σειρήνες - Αρχίζουμε και τακτοποιούμεθα - ο Θεός βοηθός !!!»

Πριν καν λήξει επισήμως το τελεσίγραφο, ο Ιταλικός στρατός είχε εισβάλει στα ΕλληνοΑλβανική μεθόριο, μη τηρώντας ούτε καν τα προσχήματα!

Και ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών διακόπτει τις εκπομπές του και μεταδίδει: «Εδώ Ραδιοφωνικός Σταθμός Αθηνών. Έκτακτον ανακοινωθέν: Η Ελλάς, από της 6ης πρωινής της σήμερον, ευρίσκεται εις εμπόλεμον κατάστασιν προς την Ιταλίαν! Ο στρατός μας αμύνεται του Πάτριου εδάφους! Ζήτω το Έθνος!».

Ο Ιωάννης Μεταξάς, απευθύνει διάγγελμα προς τον Ελληνικό Λαό:

«Η στιγμή επέστη που θα αγωνισθώμεν διά την ανεξαρτησίαν της Ελλάδος, την ακεραιότητα και την τιμήν της. Μολονότι επεδείξαμεν την πλέον αυστηράν ουδετερότητα και ίσην, προς όλους, η Ιταλία μη αναγνωρίζουσα εις ημας το δικαίωμα να ζώμεν ως ελεύθεροι Έλληνες μου εζήτησεν σήμερον την 3ην πρωινήν ώραν, την παράδοσιν τμημάτων του εθνικού εδάφους κατά την ιδίαν αυτής βούλησιν ότι προς κατάληψιν αυτών η κίνησις των στρατευμάτων της. θα ήρχιζε την 6ην πρωινήν. Απήντησα εις τον Ιταλόν Πρέσβυν ότι θεωρώ και το αίτημα αυτό καθ' εαυτό και τον τρόπον με τον οποίον γίνεται τούτο ως κήρυξιν πολέμου της Ιταλίας κατά της Ελλάδος.

Έλληνες, τώρα θα αποδείξωμεν εάν είμεθα άξιοι των προγόνων μας και της ελευθερίας, την οποίαν μας εξησφάλισαν οι προπάτορές μας. Όλον το Έθνος ας εγερθή σύσσωμον, αγωνισθήτε διά την Πατρίδα, τας γυναίκας, τα παιδιά σας, και τα ιεράς μας παραδόσεις.

Νυν υπέρ πάντων ο αγών!»

Οι Έλληνες, στις μεγάλες πόλεις, ξύπνησαν από τον ήχο των σειρήνων. Η είδησις της κηρύξεως του πολέμου, διεδόθη αστραπιαίως και σύντομα όλοι ξεχύθηκαν στους δρόμους με ζητωκραυγές, σαν να ήταν μια σπουδαία γιορτή! Οι φαντάροι μας, έφευγαν για το μέτωπο «με το χαμόγελο στα χείλη», όπως ακριβώς λέει και το τραγούδι, υπό τις επευφημίες των πολιτών και τις ευχές των μανάδων και των συζύγων! Οι Ναοί πλημμύρισαν ασφυκτικά από ανθρώπους πάσης ηλικίας, άνδρες και γυναίκες που επεκαλούντο την βοήθεια της Παναγίας. Και πράγματι, η Υπέρμαχος Στρατηγός, για άλλη μια φορά θα στεκόταν, συμπαραστάτρια του Έθνους μας!

Δεν είναι λίγες οι μαρτυρίες Ελλήνων Στρατιωτών και Αξιωματικών, συμφώνως προς τις οποίες ενεφανίζετο μια μαυροφορεμένη γυναίκα σε κρίσιμες στιγμές και τους έσωζε από ενέδρες του αντιπάλου, ενώ στην συνέχεια εξεφανίζετο μυστηριωδώς! Παραλλήλως όμως, μάρτυρες τέτοιων γεγονότων συναντούμε και στους αντιπάλους!

Ενδεικτικώς, αναφέρω την περίπτωση της Παναγίας της Σκριπούς: «Σεπτέμβριος 9 του 1943, βράδυ. Οι Γερμανοί πλησιάζουν στον Ορχομενό Βοιωτίας, με απόφαση να κάψουν το χωριό και να σκοτώσουν τους κατοίκους. Η φάλαγγα, αποτελούμενη από τρία τανκς, περνάει μπροστά από την πιο αρχαία εκκλησία της περιοχής, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου και κατευθύνεται προς το Διόνυσο. Ξαφνικά, εμφανίζεται μια μεγαλόπρεπη γυναίκα, με το χέρι σηκωμένο σε απαγορευτική στάση. Το πρώτο τανκς ακινητοποιείται. Το δεύτερο προσπαθεί να περάσει και πέφτει σε χαντάκι. Το τρίτο «μαρμαρώνει» σε ένα χωράφι που προσπάθησε να διασχίσει. Την άλλη μέρα, ο Γερμανός διοικητής Χόφμαν απαίτησε από τους κατοίκους ένα τρακτέρ για να τραβήξει τα τανκς. Τότε συνέβη κάτι θαυμαστό. Τα βαριά αυτά άρματα μετακινήθηκαν σαν πούπουλα!

- Θαύμα, θαύμα! φώναξε ο διοικητής και ζήτησε από τους κατοίκους να πάει στην εκκλησία. Κι εκεί, μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης, ο σκληρός Γερμανός αναρίγησε. Γιατί αναγνώρισε στην ουράνια μορφή, τη γυναίκα που τους έκλεισε το δρόμο! Έπεσε στα γόνατα και φώναξε με θαυμασμό:

- Αυτή σας έσωσε! Να τη δοξάζετε.

Ο Ορχομενός σώθηκε. Ο Χόφμαν υπόσχεται πως μέχρι το τέλος του πολέμου η πόλη δεν θα πάθει κανένα κακό. Τα τανκς φεύγουν με τα πυροβόλα κατεβασμένα, γιατί νικήθηκαν από την υπέρμαχο Στρατηγό.

Από τότε, η 10η Σεπτεμβρίου καθιερώθηκε ως γιορτή. Και μάλιστα, με την ακλόνητη ετήσια παρουσία του άλλοτε Γερμανού διοικητή, ο οποίος, χρηματοδότησε την πρώτη απεικόνιση του θαύματος κι αφιέρωσε ένα μεγάλο καντήλι: Σε Εκείνη που έσωσε την περιοχή, αλλά και την ψυχή του!..»

[Απόσπασμα από το άρθρο-αφιέρωμα της εφημερίδος "Απογευματινή", "Οι εικόνες των θαυμάτων", Σάββατο 15 – Κυριακή 16 Αυγούστου, 2009, φ. 1.297 (18.242), σελ. 12) ]

Και η ίδια η Εκκλησία μας όμως, δίπλα στους αγώνες του Έθνους πάντοτε, δεν θα μπορούσε να μην έχει τον ρόλο της και στα γεγονότα αυτά. Όπως για τον αγώνα του 1821, τα μοναστήρια μας εκποιούσαν όλα τα ιερά σκεύη, ώστε να βγουν χρήματα από τα μέταλλά τους, προκειμένου να αγοραστούν όπλα για την Επανάσταση, έτσι και τώρα, οι διάφοροι ναοί προσφέρουν αφιερώματα και συγκεντρωμένα χρήματα, προκειμένου να ενισχύσουν το Ελληνικό Κράτος στον αγώνα του κατά των εισβολέων.

Η αντίσταση των Ελλήνων στα βουνά της Ηπείρου, θαυμάστηκε από όλο τον κόσμο, ενώ ως γνωστόν, αποτέλεσε και την πρώτη συμμαχική νίκη κατά των δυνάμεων του άξονος, αναγκάζοντας μάλιστα τους Γερμανούς να κατέβουν στα Νότια, καθυστερώντας την επίθεσή τους στην Ρωσσία, με αποτέλεσμα να πέσουν στο βαρύ ρωσσικό χειμώνα, κάτι που απέβη μοιραίο για την όλη εξέλιξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Χαρακτηριστική ως προς τα παραπάνω, είναι η παρακάτω μετάδοση του Ραδιοφωνικού σταθμού της Μόσχας: «Επολεμήσατε άοπλοι εναντίον ενόπλων και ενικήσατε. Μικροί εναντίον μεγάλων και επικρατήσατε. Δεν ήταν δυνατόν να γίνη αλλιώς γιατί είσθε Έλληνες. Ως Ρώσσοι και ως άνθρωποι, σας είμαστε ευγνώμονες, γιατί χάρη στις δικές σας θυσίες κερδίσαμε τον απαιτούμενο καιρό να προετοιμάσουμε την άμυνά μας. Έλληνες, σας ευγνωμονούμε.»

Τελικώς, υπό την πίεση της επιθέσεως τεσσάρων ουσιαστικώς Δυνάμεων (Ιταλία, Αλβανία, Γερμανία, Βουλγαρία), τον Απρίλιο του 1941 η ηρωική μικρά Ελλάς νικήθηκε. Εκεί, ρόλο στην διήγηση μας, έχει και η ηγετική μορφή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών, του Χρύσανθου, ο οποίος αρνήθηκε να ορκίσει την δωσίλογη κυβέρνηση του Γεωργίου Τσολάκογλου, με τα μεγαλειώδη λόγια: «Δεν μπορώ να ορκίσω Κυβέρνηση προβληθείσα από τον εχθρό, εμείς γνωρίζουμε ότι τις Κυβερνήσεις τις ορίζει ο λαός ή ο Βασιλεύς.» Για την στάση του αυτή, στις 2 Ιουνίου του 1941, με Συντακτική Πράξη της κατοχικής κυβερνήσεως, καθαιρέθηκε από το αξίωμά του.

Υπήρξαν ατελείωτα τα παραδείγματα ηρωισμών των ιερέων μας και γενικώτερα των Εκκλησιαστικών ανδρών μας, οι οποίοι συνέχισαν μια παράδοση θυσιών δύο χιλιάδων ετών. Διότι μπορεί ο Αριχιεπίσκοπος Χρύσανθος να έχασε μόνο το αξίωμά του από την υψηλόφρονα αυτή στάση του, μα αμέτρητοι άλλοι ιερωμένοι μας έχασαν την ίδια την ζωή τους! Βιβλία ολόκληρα έχουν γραφτεί, προκειμένου να συγκεντρώσουν όσες από αυτές τις θυσίες έγιναν ευρέως γνωστές και η μνήμη τους δεν χάθηκε. Όλως ενδεικτικώς, θα αναφέρουμε δύο εξ αυτών, μα στο μέλλον θα πρέπει να κάνουμε ένα γενικώτερο αφιέρωμα για τούτο το τόσο σημαντικό θέμα:

1. Ιερεύς Γεώργιος Σιούλης, από το χωριό Αγία Αναστασία Ιωαννίνων. Ήταν εντεταγμένος στην Εθνική Αντίσταση, γι’ αυτό οι Γερμανοί τον συνέλαβαν μαζί με άλλους αγωνιστές, προκειμένου να του αποσπάσουν πληροφορίες, μα τα βασανιστήρια που του έκαναν, δεν τον ελύγισαν. Τον μαχαίρωσαν στο πρόσωπο και στο σώμα και, στην συνέχεια, τον έκαψαν ζωντανό, μαζί με τους υπολοίπους. Δύο χωρικοί, τους βρήκαν. Στάχτη και καμένα κόκκαλα παντού. Κατά θαυμαστό τρόπο, μόνο το σώμα του παπά είχε μείνει ακέραιο. Το πρόσωπό του ήταν τρυπημένο με μαχαίρι. Στην τσέπη του βρέθηκε η Καινή Διαθήκη.

2. Πατέρες Μεγάλου Σπηλαίου Καλαβρύτων. Ύστερα από τον θάνατο κάποιων Γερμανών Στρατιωτών από Αντάρτες, Γερμανοί πήγαν στο Μέγα Σπήλαιο και για αντίποινα συνέλαβαν τους μοναχούς του. Τους οδήγησαν σε μια κοντινή τοποθεσία, την «Κισσωτή». Τελευταίος στην σειρά λόγω της κούρασης, και ο πρώην ποιμένας τους, ο Γαβριήλ Κόσσυφας, ο γηραιότερος της Μονής, 96 χρονών. Τα πολυβόλα ήταν ήδη στημένα, όταν έφτασαν. Οι μελλοθάνατοι, δεν είχαν αμφιβολία για το τι τους περιμένει. Ο Γερμανός επί κεφαλής, διατάζει τους δεσμώτες του να ζητωκραυγάσουν υπέρ του Χίτλερ. «Όχι, παιδιά μου!», φωνάζει ο γέρος προεστώς της Μονής, «Εμείς, ας σηκώσουμε τα μάτια στον ουρανό κι ας φωνάξωμε ‘ζήτω η αιωνία Ελλάς’»! Ζητούν ο ένας από τον άλλον συγχώρεση και ξαφνικά η Κισσωτή αντιλαλεί από ψυχωμένες ζητωκραυγές: Ζήτω η Ελλάς! Ακολούθησε ο ήχος των πολυβόλων...

Τα σεπτά τους σώματα, οι Γερμανοί τα πέταξαν σε μια διπλανή χαράδρα.

Αιωνία τους η Μνήμη!


Πηγή : www.zoiforos.gr

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

Τι σημαίνει αλεξιβόρβορον ;

Σήμερα κάτι έψαχνα σ΄ένα βιβλίο και τυχαία έπεσε το μάτι μου σ΄αυτήν τη λέξη...
Βέβαια , πάντα τα συμφραζόμενα βοηθούν στο να κατανοήσουμε καλύτερα τη χρήση κάποιας λέξης.
Ιδού λοιπόν!
Προέρχεται απο την ένωση των λέξεων "αλέξω" και "βόρβορος" όπου σύμφωνα με τα λεξικά:


ἀλέξω  (ρήμα) : προέρχεται από τη ρίζα <<αλεκ- >> (αλκή = δύναμη ,ρώμη) και σημαίνει , απομακρύνω ,διώχνω,αποτρέπω , από το οποίο προκύπτει και το όνομα «Αλέξανδρος» (αλέξω+ανήρ)  διώκω τους άνδρες.
βόρβορος (ουσιαστικό) : λάσπη ,βρωμιά , ακαθαρσία , εξ’ ού και το «ο, η βορβορώδης ,το  βορβορώδες» ο βρωμερός ,ο ακάθαρτος.

Έτσι λοιπόν , αλεξιβόρβορον είναι αυτό το αντικείμενο ή μέσο, που μας προστατεύει απ' τη λάσπη και η λέξη που χρησιμοποιούμε σήμερα αντ΄αυτού είναι η λέξη "φτερό" (του αυτοκινήτου ή του μοτοποδηλάτου) .



Τετάρτη 7 Οκτωβρίου 2009

Ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις




Ο ιδρυτής των κυνικών φιλοσόφων , Αντισθένης  (Αθήνα 444 - 366 π.Χ.) ,
μας προτρέπει με αυτή τη ρήση , πριν από κάθε ξεκίνημα μαθήσεως , να γνωρίζουμε καλά,  τι σημαίνει  αυτό , με το οποίο πρόκειται να ασχοληθούμε ...

 




   Τι είναι λοιπόν λαογραφία ;


Ως λαογραφία ορίζεται εκείνη η επιστήμη  , που ασχολείται με όλες τις εκφάνσεις του λαϊκού πολιτισμού. Εξετάζει, καταγράφει και ταξινομεί όλα όσα ένας λαός κατά παράδοση λέγει, ενεργεί και πράττει σε συλλογικό επίπεδο. Το περιεχόμενο των θεμάτων της αποτελεί εκδήλωση της ψυχικής και κοινωνικής ζωής του λαού σε τοπικό ή εθνικό επίπεδο και συνεπώς ποικίλει. Κατηγορίες, τις οποίες θα μπορούσε κανείς να διακρίνει ως αντικείμενο έρευνας της λαογραφικής επιστήμης, αφορούν στον υλικό βίο και την λαϊκή δημιουργία (οίκος και αυλή, τροφές και ποτά, ενδύματα και καλλωπισμός, λαϊκές τέχνες), στον πνευματικό βίο (λατρεία, θρησκευτική ζωή, δημώδης μετεωρολογία, φυτά, ζώα, μύθοι, παραδόσεις, παροιμίες, αινίγματα, λαϊκό θέατρο κ.α.) και στον κοινωνικό βίο (καθημερινά έθιμα, παιχνίδια, σχολική ζωή κ.α.).         (Πηγή : Βικιπαίδεια)
  ~ Σημειώνω εδώ ότι , δεν επίσταμαι της λαογραφίας αλλά προσπαθώ,  να αποδώσω και να μεταδώσω μέρος αυτής , ως αγαπημένο μου αντικείμενο .
 Αυτός λοιπόν , που επίσταται της λαογραφίας και  εξασκεί  και   - ενδεχομένως - διδάσκει αυτήν , ονομάζεται  λαογράφος.
Για να ολοκληρωθεί όμως , η επίσκεψις των ονομάτων , πρέπει να δούμε τι σημαίνει και η λέξη "Ελληνοήθεια" .
Ελληνοήθεια  : παράγεται από την ένωση της λέξης Έλληνας , με τη λέξη ήθος (συνήθεια , έξις , έθος ) .Ήταν η πρώτη λέξη που μου ήρθε στο νου , δημιουργώντας το ιστολόγιο αυτό και, όσο κι αν έψαξα , δεν την συνάντησα ως "καθιερωμένη" λέξη . Με την ανοχή λοιπόν όλων υμών των Ελλήνων , σας παρουσιάζω , τόσο τη νέα λέξη αυτή , όσο και το ιστολόγιο.

  
Ευχαριστώ !